(fragment)
W podartych chmur zgęszczonej ćmie
Tonie widnokrąg ciemnych fal,
Zacina deszcz i wicher dmie,
Zniknęła morza dal.
Z wściekłością bije wzdęta toń
O głazów próg, o ścianę skał,
I na granitów ostrą skroń
Spieniony rzuca wał.
O poszarpany tłukąc brzeg,
Przeciągły, z sobą toczy grzmot,
I wlewa swój kipiący ściek
W czeluści czarnych grot.
Na kształt ruchomych, płynnych gór
Spiętrzone pędzą fale wód,
A piana pryska aż do chmur!
Wiruje głębi spód.
I w wydrążonych słupów rząd,
Co pod naporem fali drga,
Podwodny z rykiem wpada prąd
I dziką pieśń gra …
Słychać huk bębnów, brzmienia trąb,
Organów hymny i dźwięk lir:
To wre i huczy morska głąb,
Kipiący syczy wir.
Ten szum siekących deszczu rózg
Ten jęk piskliwych mew,
Ten wichru świst, ten fali plusk:
To Oceanu śpiew.
Adam Asnyk
___________________________
Adam Asnyk (psed.: El… Y, 1838 – 1897) ostatni poeta z okresu romantyzmu. Wydał: „Poezje”, I (1869); – II (1872); – III (1881); – IV (1894); szereg utworów teatralnych. (wiersz i nota o autorze z: „Morze w poezji polskiej” w opracowaniu Zb. Jasińskiego, Główna Księgarnia Wojskowa, Warszawa 1937).
„Góry i morze – pisał Asnyk, w liście do ojca, 28 maja 1874 – to jedyne uniwersalne lekarstwo na wszystkie ludzkie dolegliwości; tam oddychając świeżym, wonnym powietrzem, pojąc się widokiem świeżej a wzniosłej natury można zapomnieć o cierpieniach i troskach…”.
* * *
fot. S. Moeller, domena publiczna
Klifowy przyladek Pointe du Raz i Pointe du Van stanowią francuski „koniec świata” (podobnie jak angielski Land’s End), są jednymi z najdalej na zachód wysuniętymi punktami stałego lądu Francji. Nazwa skalistego przylądka odnosi się do bretońskiego określenia szybkiego nurtu – raz.. Pointe du Raz to w języku bretońskim Beg ar Raz.