Ludomir Mączka dużo czytał, można powiedzieć zawsze książka była przy nim i choć nie miał ich ustawionych na półkach domowej biblioteki, to jednak zawsze były w jego worku żeglarskim, w torbie podróżnej, w koi jachtowej.
Z ocalałej – dzięki zapobiegliwości Przyjaciela Ludka Wojtka Jacobsona – biblioteczki Ludkowej zwraca uwagę niewielka pozycja wydana w serii „The Laurel Poetry Series” przybliżająca poezję Henry’ego Wadswortha Longfellowa.
W lipcu 1963 roku Ludomir Mączka biorąc udział w Polskiej Ekspedycji Geologicznej w Mongolii pisał do przyjaciół w kraju, cytując wiersz H. W. Longfellowa:
„…Wyjeżdżając z doliny Ara Chaszjatu tak mi się nasunął kawałek wiersza Longfellowa:
The days returns, but nevermore
Returns the traveller to the shore
And the tide rises, the tide falls…
Nie wiem czy kiedy jeszcze ujrzę tę dziwną, dziką dolinę, świecącą w słońcu, grzmiącą swym strumieniem lub w szarudze…”
The Tide Rises, the Tide Falls
The tide rises, the tide falls, The twilight darkens, the curlew calls, Along the sea-sands damp and brown
The traveler hastens toward the town, And the tide rises, the tide falls.
Darkness settles on roofs and walls, But the sea, the sea in the darkness calls; The little waves, with their soft, white hands, Efface the footprints in the sands, And the tide rises, the tide falls.
The morning breaks; the steeds in their stalls
Stamp and neigh, as the hostler calls; The day returns, but nevermore
Returns the traveler to the shore, And the tide rises, the tide falls.
Henry Wadsworth Longfellow
(zs)